Lakierowanie na mokro – zastosowanie i etapy procesu w przemyśle

„Lakierowanie na mokro” to przemysłowy proces nakładania ciekłych farb i lakierów w kilku cienkich warstwach, często metodą mokro na mokro, aby uzyskać trwałą, gładką i estetyczną powłokę. Zapewnia precyzyjne krycie, szeroką paletę efektów i skuteczną ochronę antykorozyjną, dlatego stosuje się je od motoryzacji po konstrukcje stalowe i meble. Poniżej znajdziesz konkretne zastosowania, kluczowe etapy oraz praktyczne wskazówki z procesu.

Przeczytaj również: Budowa domu – najbardziej popularne materiały

Na czym polega lakierowanie na mokro i kiedy je wybrać?

Lakierowanie na mokro polega na natrysku ciekłych farb (wodnych, rozpuszczalnikowych, chemoutwardzalnych) i ich kontrolowanym utwardzaniu. Warstwy nakłada się w krótkich odstępach, co pozwala na równomierne pokrycie, ostre krawędzie i wysoką estetykę. Metoda dobrze sprawdza się na podłożach o zróżnicowanej geometrii oraz tam, gdzie liczy się wygląd klasy „A” i elastyczność doboru systemu powłokowego.

Przeczytaj również: Niezbędnik narzędzi budowlanych w każdym domu

Wybierz ją, gdy element ma skomplikowany kształt, łączy różne materiały (np. stal i tworzywo) lub wymaga specjalnych efektów dekoracyjnych: wysoki połysk, satyna, mat głęboki, metaliki, bejce i lakier bezbarwny.

Przeczytaj również: Ściany zewnętrzne

Zastosowanie w przemyśle i branżach pokrewnych

W przemyśle ciężkim i konstrukcjach stalowych lakier na mokro tworzy warstwy barierowe, ograniczające korozję i wpływ warunków atmosferycznych. W motoryzacji zapewnia efekt wizualny karoserii oraz odporność na czynniki drogowe. W segmencie meblowym i wyposażenia wnętrz umożliwia gładkie wykończenia płyt MDF, fornirów i elementów o niestandardowych kształtach. W przypadku tworzyw sztucznych pozwala łączyć podkłady adhezyjne z dekoracyjnymi lakierami wykończeniowymi.

W praktyce: bramy i drzwi ppoż., balustrady, obudowy maszyn, profile aluminiowe, panele MDF, elementy ABS/PP czy detale karoseryjne – wszędzie tam lakierowanie mokre łączy ochronę z estetyką.

Etapy procesu: od przygotowania po utwardzanie

Każdy etap wpływa na trwałość i wygląd powłoki. Poniższe kroki to standard przemysłowy, który ogranicza ryzyko wad (łuszczenie, skórka pomarańczy, pęcherze):

• Przygotowanie powierzchni: mycie, odtłuszczanie i szlifowanie dostosowane do podłoża (stal, aluminium, MDF, tworzywa). Dokładne oczyszczenie zwiększa przyczepność i jednorodność wykończenia.
• Dobór systemu lakierniczego: podkład antykorozyjny lub adhezyjny, warstwa pośrednia (np. wypełniająca), lakier nawierzchniowy. Dla stali – podkłady epoksydowe; dla mebli – systemy poliuretanowe lub akrylowe; dla tworzyw – podkłady adhezyjne.
• Nakładanie warstw: cienkie, równomierne przejścia, zachowanie czasów odparowania rozcieńczalnika między warstwami. Technika mokro na mokro skraca proces i ogranicza ryzyko wtrąceń pyłowych, bo pomija szlif międzywarstwowy.
• Suszenie i utwardzanie: kontrola temperatury, przepływu powietrza i wilgotności w kabinie bezpyłowej. Lakier chemoutwardzalny wymaga reakcji żywica–utwardzacz; systemy wodne – wydajnego odparowania.
• Kontrola jakości: grubość powłoki (miernik), połysk, kolorystyka (komparator), przyczepność (test siatki nacięć), gładkość i odporność mechaniczna.

Metody natrysku: kiedy HVLP, a kiedy hydrodynamiczny?

Dobór technologii wpływa na wydajność i jakość. Natrysk pneumatyczny daje bardzo dobrą kontrolę natrysku i wykończenie detali, lecz generuje większe straty materiałowe. HVLP (High Volume Low Pressure) ogranicza mgłę lakierniczą i poprawia transfer, co ułatwia uzyskanie równych, gładkich powierzchni przy mniejszej ilości materiału. Hydrodynamiczny (airless) sprawdza się przy dużych powierzchniach i wysokich grubościach warstw, np. na konstrukcjach stalowych, gdzie liczy się tempo i ochrona.

W praktyce łączy się technologie: podkład airless dla wydajności, wykończenie HVLP dla perfekcyjnej powierzchni. Kluczowe są dysze, ciśnienia, lepkość materiału i warunki otoczenia.

Materiały: wodne, rozpuszczalnikowe i chemoutwardzalne

Farby wodne oferują niższy poziom LZO i dobrą jakość powłoki przy odpowiednim suszeniu. Systemy rozpuszczalnikowe zapewniają szeroką kompatybilność i szybkość schnięcia w mniej wymagających warunkach środowiskowych. Lakiery chemoutwardzalne (np. epoksydowe, poliuretanowe) zapewniają najwyższą odporność chemiczną i mechaniczną, kluczową dla przemysłu ciężkiego i elementów narażonych na ścieranie.

Dobór materiału zależy od podłoża, ekspozycji (UV, wilgoć, chemikalia), wymaganego połysku oraz norm jakościowych (np. odporność na korozję korozyjność C3–C5 według ISO 12944 przy systemach antykorozyjnych).

Technika mokro na mokro – skrócenie czasu bez kompromisów

Lakierowanie mokro na mokro pozwala kłaść kolejne warstwy bez szlifowania między nimi, o ile zachowamy okna czasowe i kompatybilność systemu. Zyskujemy krótszy czas cyklu produkcyjnego, mniej pyłu i powtarzalną gładkość. Ważne jest zachowanie parametrów: lepkość, grubość warstwy nałożonej, temperatura i przepływ powietrza. Przy karoseriach i meblach często stosuje się podkład wypełniający + bazę kolorową + bezbarwny w jednym procesie.

Porównanie z lakierowaniem proszkowym – gdzie które wygrywa?

Lakierowanie proszkowe dominuje na metalach przy dużych wolumenach i wymaganej ekstremalnej trwałości oraz odporności na uderzenia. Lakierowanie na mokro daje większą elastyczność: lepiej kryje detale, pozwala na grube warstwy dekoracyjne, pracuje na wielu podłożach (metal, MDF, tworzywa) i łatwo odwzorowuje efekty specjalne. W produkcji mieszanej lub przy małych seriach to często wybór bardziej ekonomiczny i jakościowo przewidywalny.

Najczęstsze błędy i jak ich uniknąć

• Słaba przyczepność: wynik niedokładnego odtłuszczenia – wprowadź standaryzowane mycie i test kropli wody przed lakierowaniem.
• Skórka pomarańczy: zbyt wysoka lepkość lub niewłaściwy rozcieńczalnik – dobierz rozcieńczalnik do temperatury i dyszę do lepkości.
• Pęcherze i kratery: wilgoć, silikon, kurz – używaj kabin bezpyłowych, filtrów, odzieży antystatycznej i antysilikonu.
• Różnice koloru: brak mieszania i zmiany ciśnień – standaryzuj receptury, wykonuj karty próbne, kontroluj parametry natrysku.

Praktyczne wskazówki dla trwałej i równej powłoki

Stosuj kontrolę grubości DFT po każdej warstwie krytycznej, trzymaj stabilne warunki w kabinie (stała temp. i wilgotność), prowadź dokumentację materiałów (numery partii, proporcje, czasy). Dla MDF uszczelniaj krawędzie, aby uniknąć pęcznienia i różnic połysku. Przy stali zawsze rozważ system epoksyd + poliuretan, jeśli element pracuje na zewnątrz. Na tworzywach używaj podkładów adhezyjnych i antystatyzacji, aby ograniczyć przyciąganie pyłów.

W produkcji seryjnej dobrą praktyką jest łączenie natrysku HVLP dla warstwy nawierzchniowej z hydrodynamicznym dla podkładu. Optymalizacja czasu odparowania między przejściami podnosi gładkość bez ryzyka spływów.

Realizacja zleceń – jakość i lokalne wsparcie

Obsługujemy klientów prywatnych i firmy, realizując lakierowanie stali, tworzyw, bram i drzwi ppoż., a także mebli i płyt MDF. Pracujemy w kontrolowanych warunkach kabinowych, stosujemy systemy wodne i chemoutwardzalne, dobierając technologię do środowiska pracy elementu i wymaganej estetyki. Sprawdź, jak wygląda profesjonalne lakierowanie na mokro w Wielkopolsce i uzyskaj wsparcie w doborze technologii do Twojego projektu.